پناهندگی سیاسی به مثابه شکستن مهره‌های پشت

امیرمحسن محمدی: پناهنده سیاسیِ تقلّبی بار سنگینی‌ است که روی مهره‌های پشت مردم می‌‌نشیند و آن را می‌‌شکند. به هیچ وجه این یک نوشتهٔ کوتاه ضدّ پناهندگی نیست چون می‌‌خواهم در بارهٔ قبل از پناهندگی حرف بزنم. آنهایی که آمدند و کردند یا دارند می‌‌کنند که هیچ، خطاب به کسانی‌ که هنوز نیامده‌اند می‌‌نویسم. کسانی‌ که خطر اعدام یا زندان‌های طولانی مدت داشتند که هیچ، در دفاع از فعالین سیاسی موجود در ایران و زندانیان سیاسی می‌‌نویسم، همان‌ها که به دلیل شرایط متعفن بیرون جرات خروج از کشور ندارند، آن‌ها که نشسته‌اند و دقیقه‌ها را می‌‌شمرند تا کی مگر لو بروند و نابود شوند.

 اکثریت پناهندگان ایرانی‌ سیاهی لشکری برای دست‌های بالا‌تر شده‌اند، کیس پناهندگی در بسیاری از اوقات اسم محترمانهٔ دروغی است که برای پذیرفته شدن می‌‌گویند. تا به این روند تقلب اعتراض می‌‌کنی‌ سریعا اولین پاسخ کلیشه‌ای این است هر کسی‌ حق دارد برای زندگی‌ بهتر هر جایی از جهان را انتخاب کند، ما هم که گفتیم می‌‌خواهیم مرز‌ها متلاشی شوند، ما هم که می‌‌گوییم جامعه انسانی‌ مرز ندارد. اما به روند موجود شدیدا اعتراض داریم.

دروغ همیشه بد است، به هر بهانه‌ای بد است مگر زیر بازجویی و موقعیت خطر. این روز‌ها کیس‌های پناهندگی سیاسی به فروش می‌‌رسند، با قیمت‌های گزاف حکم بازداشت و احضار و زندان جعل می‌‌کنند، از مدارک پزشکی‌ قانونی گرفته تا تحصیلی‌، روزنامه چاپ می‌‌کنند با‌‌ همان کاغذ و لوگو با اسم فرد مورد نظر در آن و کور شوم اگر دروغ بگویم، بعضا خبر هم کار می‌‌کنند، این فضا تهوع بر انگیز است. من به روند موجود شدیدا اعتراض دارم.

این تبدیل به روال شده است، اینکه بیایند نقش کسانی‌ که تحت تعقیب جمهوری اسلامی هستند را بازی کنند. اولین نتیجه‌ای که حاصل شد افزوده شدن به تعداد سربازان سیاهی لشکر بخش ثروتمند اپوزیسیون یعنی سلطنت طلبان است. بیشتر از آن اینکه اکثر نهاد‌های خارجی‌ به جامعهٔ ایرانی در تبعید به چشم متقلب نگاه می‌‌کنند، کسانی‌ که می‌‌آیند و می‌‌گویند جان ما در خطر بوده و چند سال بعد به راحتی‌ بر می‌‌گردند، خاطرم می‌‌آید یک سال پیش رئیس شعبه خارجی‌های پلیس آنکارا گفت ما می‌‌دانیم که اکثر ایرانیانی که به ترکیه می‌‌آیند دروغ می‌‌گویند اما اینجا ما تنها میزبان هستیم.

غم انگیز‌ترین بخشش برآورد‌های تحلیلی جهان از اوضاع ایران بر اساس منابع اساساً فیک است، اینکه چرا به این حقارت افتاده‌ایم، اینکه چرا برای کمک به فعالینی که در داخل کشور در مرز خطر قرار دارند هیچ کاری از دستمان بر نمی‌‌آید و برای کمک به آنهایی که مشکلشان خارج رفتن است سینه چاک می‌‌کنیم، اینکه فعالین واقعی‌ سیاسی و بسیاری از زندانیان سابق در پذیرش پناهندگیشان مانده‌اند یا در کشور‌های واسطه گیر کرده‌اند. دیگر اینکه کیس پناهندگی سیاسی یکی‌ از درب و داغان‌ترین بهانه‌های موجود بر برای پذیرش پناهندگی است، من به این روند اعتراض دارم، لطفا دست از سر ما بر دارید، صد‌ها نمونه کیس وجود دارد که بسیار سریع‌تر زندانیان و فعالین سیاسی جواب می‌‌گیرند، با آینده مردم و کشورتان بازی نکنید.

*تصویر یکی‌ از فرم‌های موجود در سفارت خانه‌های جمهوری اسلامی ایران که این روز‌ها گویا بسیار پر طرفدار پر طرفدار است.